دولت رفاه سبک ژاپنی و ارائه خدمات رفاهی وتوانبخشی

در این مقاله ، به موضوع گسترش خدمات اجتماعی در ژاپن به مثابه مفهوم وسیع رفاه شرقی پرداخته می‌شود. کانون توجه در این جا نقش‌های مثبت و منفی است که شیوه غربی در بنیان و ارائه خدمات اجتماعی فردی در ژاپن گذارده است، نه فقط در شکل مشاوران خارجی در دوره میجی (Meiji) و نیز بعد از جنگ، بلکه همچنین به طور استعاری، بعنوان یک «مدل» برای سیاست‌گذاران اجتماعی ژاپنی، خواه برای تقلید کردن یا اجتناب‌کردن. این مدل به‌ویژه برپایه نظام مأمورین داوطلب رفاه، به‌نام مینسیین سیدو(Minseiiin Seido) و اینکه چگونه نقش آنها به‌طور گسترده در سایه ایده‌هایی که رفاه اجتماعی در ژاپن گسترش یافته و باید در آینده در مقایسه با جوامع غربی توسعه یابد، به‌طور وسیع مورد تفسیر واقع شده است. اهمیت این مباحث ورای مبحث رفاه مطرح شده و ایده‌های اساسی درباره نقش و ماهیت «فرد»، «خانواده» و «جامعه» بررسی می‌شوند، به‌همان اندازه مفاهیمی چون «وظایف شهری»، «حقوق» و «شهروندی» مورد توجه قرار می‌گیرند و اینکه چطور این مفاهیم در ژاپن و آمریکای شمالی و جوامع اروپای غربی تفاوت دارند، به ایده‌های اجتماعی خیلی متفاوت درباره «رفاه» منجر می‌شوند.